🧠 مغز انسان: نسخه‌ی بتا که هیچ‌وقت آپدیت نشد!
گاهی به خودم می‌گم اگه مغز یه اپلیکیشن بود، تا حالا هزار بار از اپ‌استور حذفش کرده بودن.
نه فقط به‌خاطر باگ‌هاش، بلکه چون هیچ‌وقت نسخهٔ نهایی‌ش نیومد! هنوزم داریم با همون نسخهٔ آزمایشی پیش‌فرض بشر اولیه سر می‌کنیم.
🧩 مثال؟ بفرما!
-
ساعت ۳ نصف‌شب یادم می‌افته که یه ایمیل مهم باید می‌فرستادم. حالا مغز عزیز، چرا ساعت ۸ صبح یادم ندادی؟ اون موقع که داشتی به آهنگ تیتراژ کارتون بچگی فکر می‌کردی، وقت نداشتی؟
-
یا موقع خداحافظی، به جای اینکه بگم «خدافظ»، خیلی با ابهت می‌گم:
«مرسی شما هم… خدانگه… سلام برسونید… ایشالا موفق باشید… ببخشید… خدانگه‌دار…»
یه صحنه شبیه رقص قبیله‌ای خداحافظی توی پارکینگ!
📞 مکالمهٔ تلفنی با مغز:
– من: مغز عزیز، یه کاری داشتم…
– مغز: یه لحظه صبر کن، الان می‌فرستمت تو خاطرات سال ۸۷
– من: آخه می‌خواستم بدونم رمز کارت‌مو یادته؟
– مغز: نه، ولی هنوز یادمه تو کلاس پنجم شلوارت پاره شد!
🤖 خلاصه…
اگه مغز ما یه تیم پشتیبانی داشت، الان همه تیکت زده بودیم:
«سلام، مغزم موقع حرف زدن هنگ می‌کنه، بعضی وقتا هم وسط جمله ریستارت میشه. لطفاً پیگیری بشه.»
اما خوبیش اینه که با همین مغز داغون، هنوزم می‌تونیم بخندیم، دوست پیدا کنیم، عاشق شیم، اشتباه کنیم و… دوباره بخندیم.
و شاید همین «هنوزم می‌خندیم» بزرگ‌ترین آپدیته که هیچ سیستمی نتونسته از پسش بر بیاد.